بخش گسترده ای از انرژی جهان پیرامون ما به شکل امواج الکترومگنتیک با طول موجهای گوناگون در حال تاثیر گذاشتن بر اجزای این جهان است. طول موجهای بزرگتر دامنه تاثیر بزرگتر دارند و طول موجهای کوچکتر بر اجزای ظریفتری تاثیر می گذارند. امواج رادیویی می توانند طول موجهایی به بزرگی چندین متر داشته باشند. نیروی آنها تنها بر سطوح وسیع قابل احساس و اندازه گیری است. به همین دلیل از ماهیت این تاثیرات برداشت مکانیکی داریم. از طرف دیگر طول موجهای محدوده اکس و گاما ابعاد اتمی و زیر اتمی دارند. دامنه تاثیر آنها بر اتمها و اجزای آنهاست. همین موضوع باعث می شود تا بتوانند بر اجزای جهان پیرامون تاثیر شیمیایی داشته باشند.

حسگرهای درون کره چشم ما بخش بسیار محدودی از این دامنه را می توانند درک کنند. در واقع نور محدوده کوچکی از امواج الکترومگنتیک است که طول موجی بین 380 تا 720 نانومتردارند. امواج منتشر شده در جهان پیرامون به اشیاء موجود برخورد می کنند. بخشی از این امواج جذب شده و بخش دیگر منعکس می شود. آنچه انعکاس یافته وارد چشم می شود و به توسط حسگرها احساس می شود. فرایند دیدن از همین نقطه آغاز می شود.